Για τον ιδρυτή της Πανευρυθμίας

H BIOΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΠΕΙΝΣΑ ΝΤΟΥΝΟ

O Πέταρ Κωνσταντίνωφ Ντάνωφ γεννιέται στις 11 Ιουλίου 1864 στο χωριό Χαντέρτσα (σήμερα Νικολάεφκα, 30 χλμ βορειοδυτικά της πόλης Βάρνα). Είναι το τρίτο παιδί στην οικογένεια του ιερέα Κωνσταντίν Ντάνοφσκι και της Ντόμπρα Τσορμπατζή Ατανάσοβα.

Το 1888 μετά την ολοκλήρωση της μέσης εκπαίδευσής του στην πόλη Σφιστώφ αναχωρεί για την Αμερική, όπου σπουδάζει θεολογία στην πιο έγκριτη τότε Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστόνης. Μετά την αποφοίτησή του εγγράφεται στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου για δυο χρόνια σπουδές.

Το 1895  (σε ηλικία  31 ετών) επιστρέφει στη Βουλγαρία και αφοσιώνεται σε απομονωμένη και βαθειά εσωτερική εργασία. Διαμένει βασικά στο σπίτι της αδελφής του Μαρίας στη Βάρνα. Το 1896 εκδίδει το βιβλίο «Επιστήμη και Αγωγή». Τα χρόνια μέχρι το 1900 περνάει από μεγάλη εσωτερική μεταμόρφωση και φώτιση και ξεκινάει την πνευματική του αποστολή. Τα επόμενα 11 χρόνια ο Πέταρ Ντάνωφ παραδίδει πολλές διαλέξεις πάνω σε πνευματικά θέματα και φρενολογία σε διάφορα μέρη της Βουλγαρίας. Οι περιοδείες που κάνει τον βοηθάνε να γνωρίσει την εθνοψυχολογία του Βουλγάρου και να εμπλουτίσει τις φρενολογικές του έρευνες.

Το 1899 στη Βάρνα πραγματοποιείται η πρώτη συνάντηση των οπαδών του στην οποία έρχονται τρία άτομα. Από εκείνη τη στιγμή διοργανώνονται τακτικά ετήσιες συναντήσεις  και συμμετέχουν δεκάδες και στη συνέχεια εκατοντάδες άτομα. Έτσι ξεκινάνε οι θερινές συνελεύσεις της Πνευματικής αλυσίδας που αποτελεί τη βάση της Κοινότητας Λευκής Αδελφότητας. Λόγω του ιδιαίτερου βάθους και ενόρασης με τα οποία διακρίνονται οι διαλέξεις του Πέταρ Ντάνωφ σε μία από αυτές τις συνελεύσεις ακούγεται η προσφώνηση «Δάσκαλε», που παραμένει από τότε.

Από το 1904 εγκαθίσταται στη Σόφια, ενώ μετά το 1911 αρχίζει να εκφωνεί δημόσια τις κυριακάτικες ομιλίες του, οι οποίες ξεκινούν στις 10 το πρωί και κρατάνε περίπου μία ώρα. Το 1922 εγκαινιάζει τη Σχολή της Λευκής Αδελφότητας και επί 22 χρόνια παραδίδει παραπάνω από 4000 διαλέξεις, γράφει ειδική μουσική, δίνει συμβουλές για υγιεινή ζωή και προσωπικό παράδειγμα εφαρμογής των ιδεών του. Στη Σχολή του οι θεωρητικές γνώσεις συνδυάζονται με πνευματικές πρακτικές, μεθόδους αυτοκαλλιέργειας, ασκήσεις ανάπτυξης του σώματος, του νου και εξευγενισμού των συναισθημάτων.   

Από το 1922 ο Δάσκαλος Μπεϊνσά Ντουνό πηγαίνει τακτικά σε εκδρομές με τους μαθητές του στα βουνά - στο Βίτοσα και στην κορυφή Μουσαλά της Ρίλας. Από το 1929 κάθε έτος διοργανώνεται θερινή κατασκήνωση στην περιοχή «Επτά λίμνες της Ρίλας». Σ’ αυτό το «θερινό πνευματικό σχολείο» οι μαθητές ενθαρρύνονται για να έρθουν σε πιο στενή επαφή με τη φύση, να αξιοποιήσουν τα αγαθά της, να αντιμετωπίσουν τις δυσμενείς συνθήκες στο βουνό και να δουλεύουν σε συνεργασία και αρμονία για την τελειοποίηση του εαυτού τους.   

Από το 1932 μέχρι το 1942 κοντά στη Σόφια τίθεται η αρχή της Πανευρυθμίας, οι κινήσεις και η μελωδία της οποίας δόθηκαν από τον Δάσκαλο Μπεϊνσά Ντουνό. Τα επόμενα χρόνια όλο και περισσότεροι μαθητές και οπαδοί από την χώρα μαζεύονται και ενώνονται στον κύκλο της Πανευρυθμίας, η οποία υπερβαίνει τα εθνικά όρια και αυτή τη στιγμή χορεύεται στις πέντε ηπείρους.

Στις 27 Δεκεμβρίου 1944 μετά από σύντομη ασθένεια ο Δάσκαλος Πέταρ Ντάνωφ ολοκληρώνει την επίγεια ζωή του.